در سينه ی صبور ِ ما، سی سال غم نشست
اين بار، عاشقانه به پا خيزُ سبز باش
آتش به جان ِ تازه، برانگيزُ سبز باش
بگذار اين بهار به نام ِ تو گل کُند
بگذر زرنج ِ اين همه پائيزُ سبز باش
***
آن آينه، سلام ِ سپيد ِ ترا شنيد
با آب ها دوباره در آميزُ سبز باش
***
نور ِ تو از ميان ِ دل ِ ما عبور کرد
ای شور ِ نوشکفته! دل انگيزُ سبز باش
***
در امتداد ِ اينهمه، شمشادهای شاد
با عطر ِ آب وُعاطفه، لبريزُ سبز باش
***
دست ِ کدام پَست، ترا زخم می زند؟
بيداد ِ اين زمانه، فروريزُ سبز باش
***
جنگل، ترا در آينه ها سبز ديده است
با هر تَبَر - هر آينه - بِستيزُ سبز باش
***
آواز ِ تو زمين وُ زمان را زلال کرد
با زردی ِ زمانه، در آويزُ سبز باش
***
گيلان ِ من ترانه سُرای ِ سپيد ِ توست
خندان بخوان! چکامه ی تبريزُ سبز باش
***
در ياد ِ اين درخت، صدايت معطرست
اين عطر را به شاخه، بياويزُ سبز باش
***
بگذار! - با طراوت ِ يک عشق ِ سر بلند -
گلدان ِ لاله را به سر ِ ميزُ سبز باش
***در سينه ی صبور ِ ما، سی سال غم نشست
با شادی ِ شکفته، به پا خيزُ سبز باش
رضا مقصدی
رضا مقصدی
۱ نظر:
سبز شدیم باشد که خرم باشیم صداقتمان ثپیدمان کرد و "آن ها" ما را سرخ کردند .
چه بسیارها سهراب ها و نداها
ارسال یک نظر