هفته گذشته بدلیل تصادفی که پدرم داشت سفر کوتاهی به کانادا داشتم
بايد بگويم که بعلت دوری محل زندگی؛ من مستقیما در جريان پير شدن پدرو مادرم نبوده ام و در تمام اين دوران خواهر و برادرانم از آنها مواظبت کرده اند. و بعلت زندگی در ميان دوستان هم سن و سال کمتر با مقوله پيری سرو کار داشته و و يا به آن فکر کرده ام. در اين چند روز کوتاه پدر و مادرم را نه در توانایی و فعاليت بلکه در ناتوانی ونياز ديدم. پيری به معنی بيماری ، به معنی ناتوانی بدنی، به معنی برگشت به دوران کودکی و نياز به محبت بيشتر، به معنی نگرانی از آينده ، در فکر رفتن به آنچه گذشته و به آنچه به دست آمده ، در فکر آرزوهای دست نيافته و خشکيده، در فکر راه باقی مانده و هزاران فکر ديگر ...درد ناک است ... درد و سختی تنها در ديدن پدرو مادری نيست که روزگاری سمبل مقاومت و کار و فعاليت و اميد دهنده راه و کار بودند . درد در آنجاست که پيری را از نزديک لمس کنی و آنرا آينده ای برای خودت بينی ... آينده ای که دور هم نيست و سوال کنی که من چه کرده ام برای آن دوران ؟ چقدر سلامت جان و جسم توشه کرده ام؟ چقدر محبت در اطراف خود گرد آورده ام؟ کدام دوستان را بدور خود دارم تا از توشه محبت آنها دوران
پیری بهره گيرم ؟ و خلاصه آيا هنوز وقت کافی باقی است تا توشه ای بياندوزم
مریم سطوت
